Historia OSP w Sobieszewie sięga czasów, kiedy wyspa zaczęła być zaludniona przez tzw. Żuławiaków w 1945 r. Trzy lata po II wojnie światowej zostało zorganizowane OSP, którego prezesem stał się mgr Antoni Domaradzki, sekretarzem Mieczysłwa Pulkowski, a skarbnikiem Bronisław Szylman. Remizą stał się stary budynek po dawnej niemieckiej betoniarni. OSP miało za zadanie przede wszystkim chronić zabudowania przed podtopieniem. Straż na samym początku nie była dobrze wyposażona, a na swoim stanie miała jedynie starą ręczną sikawkę, którą strażacy sami wyremontowali. Z biegiem czasu OSP dorobiło się samochodu ciężarowego. Później OSP w Sobieszewie mogło pochwalić się prawdziwym samochodem pożarniczym z motopompą, który na stanie był w roku 1972. Był on używany wielokrotnie przy gaszeniu pozarów. OSP w Sobieszewie mocno angażowało się nie tylko w gaszenie pożarów, ale także w pomoc w odbudowie powojennej Polski. Pomagano wozić materiały budowlane, czy pracowano przy budowie. OSP w Sobieszewie miało za zadanie przede wszystkim służyć ludziom i ich codziennym potrzebom. W okresie PRL OSP Sobieszewo rozwijało się i nabywało w czasem większej ilości niezbędnych sprzetów. Dzięki zaangażowaniu prezesa OSP Henryka Gładyszewskiego jednostka stała się bogatsza o nowy i niezbędny dla pomocy mieszkańcom sprzet gaśniczy.
Przez okres ostatnich dwudziestu lat OSP w Gdańsku Sobieszewie odniosła wiele sukcesów w zawodach sportowo-pożarniczych, na których wielokrotnie sajmowała miejsce na podium.
Dnia 23 września 2004 r. OSP Gdańsk Sobieszewo została włączona do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego. Może więc czynnie brać udział w kacjach mających na celu ratowanie życia, mienia, środowiska i zdrowia. Chroni ludność przed klęskami żywiołowymi, pomaga podczas pożarów czy powodzi. Swoją misję realizuje poprzez ratownictwo techniczne, chemiczne, ekologiczne, drogowe, medyczne i wodne. Jest wzywana do wielu zdarzeń na terenie Wyspy Sobieszewo. Jest także nieocenionym wsparciem dla jednostek Państwowych Straży Pożarnych w Gdańsku.
Ponadto bardzo aktywnie uczestniczy w życiu społecznym miejscowego środowiska – mieszkańców Wyspy Sobieszewskiej.
Mikroklimat Wyspy Sobieszewskiej
Wyspa Sobieszewska może pochwalić się niezwykłym mikroklimatem, który sprawia że odpoczynek na niej daje wiele korzyści dla zdrowia. Niewątpliwie korzyścią taką jest duża ilość jodu, który jest bardzo cenny dla naszego zdrowia, ale szczególnie dla prawidłowej pracy tarczycy. Jog wydzielany jest przez plechy morszczynu, który rośnie bardzo obficie na brzegu. Jod najlepiej wchłania się w trakcie spacerów wieczorem.Wyspa Sobieszewska oddalona jest od przemysłowej części miasta, dzięki czemu może pochwalić się niezwykle czystym i świeżym powietrzem. Dodatkowo oprócz jodu możemy skorzystać również z dobrodziejstwa bakteriobójczych sosnowych lasów. Wydzielają one żywiczne substancje, które chronią przed zarazkami.
Duża ilość wiatru sprawia, że powietrze jest świeże, dlatego pobyt na wyspie za;ecany jest zwłaszcza alergikom i astmatykom. Region klimatyczny, w jakim znajduje się wyspa to tzw. klimat bałtycki, który jest bardzo bliski oceanicznemu, pod którego wpływem się kształtuje. Bliskość morza i pojezierzy i duża liczba wiatrów sprawia, że powietrze tu jest naprawdę nieprawdopodobnie czyste. Obecność wysoczyn i morza wpływa na tworzenie się mikroklimatu, charakterystycznego jedynie dla tego miejsca. Można zauważyć tu pomino wiatru dużą wilgotność powietrza. Dzieje się tak, ponieważ oprócz morza znajdują się tu również wody gruntowe, które zalegają bardzo płytko oraz kanały i rowy. Mimo zróżnicowanego krajobazu od pagorków po płaskie wydmy można zauważyć, że na Wyspie Sobieszewskiej rzadko zdarzają się opady. Wyspa znajduje się w delcie Wiały w tzw. cieniu opadowym, dlatego rzadko spotyka się tu ulewne deszcze. Mimo małych opadów mikroklimat pozwala na rozwijanie się roślinności dzięki dużej wilgotności powietrza. Można za to spotkać silne wiatry, a nawet sztormy, które występują ze względu na położenie wyspy w delcie Wisły.